Zarejestruj się

twenty + 16 =

Hasło zostanie wysłane na twojego e-maila.

Cisza w eterze

Jak zapewne zauważyliście przerwa na blogu trwała ponad miesiąc. W tym czasie nie opublikowałem żadnego wpisu na blogu – choć plan był całkowicie inny. Jednak Nieobiektywny.pl nie został porzucony – stało się z powodu pracy, której propozycję otrzymałem na czas wakacji. Ten czas wykorzystałem także na przemyślenia związane z tym, jak ma się dalej rozwijać sam blog i jakie zmiany na nim wprowadzić. A zmian będzie bardzo dużo.

Dlaczego miesięczna przerwa?

Jak wspomniałem wcześniej przerwa w pisaniu nie była do końca zaplanowana. Koniec czerwca był, a właściwie zawsze jest gorącym czasem dla każdego nauczyciela. Już myślałem, że lipiec pozwoli mi na nieco odpoczynku i więcej swobody w pisaniu. Jednak pewnego dnia odebrałem telefon z zapytaniem czy nie zgodziłbym się na pracę z młodzieżą w czasie wakacji na Kaszubach. Na pytanie – skąd mają do mnie numer? W odpowiedzi usłyszałem – wysłał pan do nas CV jakieś 5 lat temu!!! Już raz spędziłem całe wakacje w tym regionie, ale było to 9 lat temu. Tym razem nowa lokalizacja, nowa firma, nowa kadra – ogólnie mówiąc nowe wyzwania.

Było warto

Zakontraktowało mnie biuro Aktiva, kilka telefonów przeprowadzonych w miłej atmosferze i wszystko było jasne. Lokalizacja Ostrów Mausz – nazwa, która nic mi nie mówiła. Na miejscu okazało się, że punktem docelowym jest Ośrodek Szkoleniowo – Rehabilitacyjny MAUSZ prowadzony przez Stowarzyszenie Rehabilitacyjno – Sportowe Szansa Start Gdańsk. A całość usytuowana jest na półwyspie mocno wcinającym się w Jezioro Mausz. Na samym półwyspie wszystko, co potrzebne by aktywnie spędzić czas. Pełne zaplecze lokalowe jak i baza sportowa na wysokim poziomie.

Ludzie

Gdyby nie oni ten wyjazd nie miał by sensu, a przerwa w pisaniu bloga była by tylko czasem straconym. A tak nie było. Choć nie znalazłem czasu by zamieścić choćby najmniejszy wpis na blogu, to poznałem za to osoby, które nie muszą wciągać żadnych białych proszków by być na pozytywnym „haju”. Bo praca z młodzieżą wymaga niespożytych pokładów energii, a oni ją mieli. Poniżej wspomnę o kilku osobach, o wszystkich niestety nie dam rady, bo powstał by gigantyczny elaborat.

Paweł – 8 tys. kalorii i rower za 30 tys.

O Pawle można by pisać wiele. Wspomnę tylko o kilku rzeczach – kiedyś jeździł w grupie kolarskiej Gatta Bike Team, obecnie przerzucił się na triatlon. W swoim pierwszym starcie wygrał zawody, które obejmowały 1/4 klasycznego Iron Mana. Dziennie pochłaniał 8-9 tys. kalorii i przeprowadzał dwa katorżnicze treningi. Rano biegał dystans dochodzący do półmaratonu lub przepływał 3 km w jeziorze, wieczorami – rower i nawet 80 km wypracowanych na „pedale”.

I te rowery zapamiętam do końca życia. Laik pomyśli po co Ci człowieku rower za 30 tys? A ja odpowiem do jazdy! Miałem przyjemność przejechać się 3 jego jednośladami – dwoma szosowymi i górskim. Gładkość z jaką sunie taki rower po asfalcie jest fenomenalna – na rowerze „czasowym” nie było problemu bym przez kilka kilometrów na płaskim utrzymywał prędkość w okolicy 50km/h. Na zjeździe przypuszczam, że prędkość często dochodziła do nawet 80km/h. Co jeszcze warto dodać? Żeglarz i windsurfingowiec, dobry kompan do gry w siatkówkę plażową, tancerz, zawsze dbający o porządek, ojciec 3 wspaniałych córek, z których w szczególności jedna lubiła się „dawać” pozytywnie we znaki kadrze.

Paweł – kryptonim Dżeil

Człowiek zagadka! Gdy pojawiał się w towarzystwie zawsze było wiadomo, że będzie wesoło. Pseudonim dostał od gry w tenisa, a dokładniej od zabawy Jail – choć w jego przypadku bardziej brzmiało to jak „dżeeeeeeeeeil”. Zazwyczaj nieco flegmatyczny, czasami nawet bardzo – potrafił zaskoczyć swoimi ciekawymi umiejętnościami. Po za tenisem uprawiał gimnastykę sportową i grał na fortepianie!!! Bardzo lubiany przez dzieciaki. Mimo swoich „spowolnionych” ruchów potrafił zatańczyć breakdance i zagrać w „plażówkę”, nawet w bseball grał jak w tenisista, czyli uderzał kijem w piłkę jedną ręką. Czasami dorzucał przyśpiewkę, która rozśmieszała wszystkich wokół. Wieczorami „hipnotyzował” tych, którzy nie chcieli spać.

Julita – dziewczę z kosmosu

Wulkan energii z przerwą między górnymi „jedynkami”. Ganiała za wszystkim i wszystkimi. W wolnych chwilach zamieniała się w generała i jeździła Mini przerobionym na czołg. Prywatnie – towarzyska jak mało kto, kogo poznałem. Uwielbiająca robić z siebie „pozytywnego” głupka, czym nieustannie udowadniała jak wielki dystans ma do siebie.

Dominika – na pozytywnym haju

Doma zawijała mnie ze stacji kolejowej we Wrześni. Pierwsze spotkanie i już pozytywnie zaiskrzyło – uśmiech i rozlewająca się dookoła niej pozytywna energia. Co zapamiętałem najbardziej o tej dziewczynie? W 30 sekund potrafiła pociągnąć do tańca całą dyskotekę, na którą przychodziła zawsze kolorowo ubrana niczym strojna papuga. Bejsbolistka, koszykarka, siatkarka, zawsze konkretna i bezpośrednia w rozmowie. Plusik dla niej za podzielanie jednej z moich pasji.

Ewelina – bejsbolistka

Urocza blondynka ze spojrzeniem, które nie znosiło sprzeciwu, niewysoka lecz wielka duchem. Specjalistka o bejsbolu – niejednego zadziwiała swoim doskonałym wybiciem. Zasady tej gry potrafiła wytłumaczyć nawet najbardziej opornym w tej materii. Dzięki temu zdobywała największe grupy jeśli chodzi o fakultety. Kochająca siatkówkę i zabawę w dobrym towarzystwie. Niestety za późno przypomniała sobie, że potrafi grać w bilard.

Tomek – Stachuuuuu!

Człowiek jak mało, który z kadry zahartowany w boju pod każdym względem. Żeglarz, który nie odpuszcza nikomu na jachcie, na lądzie z resztą także. Niejednego zbyt niespokojnego dzieciaka na zawsze pozostawił na grząskich bagnach – pokazując mu czym jest prawdziwy survival. Dyskiem frisbee także zręcznie potrafił manipulować, czemu niejednokrotnie dawał przykład. Zawsze chętny do gry w siatkówkę czy koszykówkę, towarzyski i skory do pogaduch w zacnym gronie. Nocami często przemieniał się w człowieka „bluszcza” niosącego ważny przekaz w świat.

Agnieszka – powalający uśmiech

Choć może nie udało się tego uchwycić idealnie na zdjęciu ta dziewczyna ma jeden z najpiękniejszych uśmiechów jakie widziałem w życiu. Lecz nie dajcie się temu zmylić. Sprawując pieczę nad załogą jachtu niejednokrotnie dała się zapamiętać jako wytrawny wilk morski. Nigdy nie odpuszczała możliwości by sprawdzić się w czymś dla niej nowym – baseball, czy Prison Break ależ proszę bardzo. Świetny kompan do zabawy – zwłaszcza w tańcu, który uwielbiała, dyskoteki bez niej były jakby puste.

Aldona – koszykarka

Mając chwilę wolnego między własnymi zajęciami zawitałem do niej, by przypomnieć sobie kilka elementów z koszykówki. Jakież było moje zdziwienie, kiedy zaczęła mnie opieprzać za błędne wykonywanie „dwutaktu”, mnie WF-istę! Hym czasami dobrze jak ktoś spojrzy na Twoje umiejętności krytycznym okiem. Wolne chwile spędzała na plątaniu dziewczęcych włosów – tworząc z bezładu wymyślne konstelacje. Choć koszykówka jest jej miłością nie stroniła od innych sportowych zabaw.

Daria – Calineczka

Filigranowa dziewczyna o sile strongmana, którą wykorzystywała by tańczyć rozpięta na szarfach niczym motyl unoszący się w powietrzu. Ukryty w małym ciele wojownik, który objawił się w czasie manewrów. Wokół niej rozlewało się wielkie pole energetyczne, które nawet na najsmutniejszej twarzy sprawiało, że pojawiał się uśmiech. Większość kadry myliła ją z obozowiczami, a obozowicze z… obozowiczami – tak skutecznie wtapiała się w tłum.

Marek – Wiluś

Niepozorny, zawsze z czapeczką marynarską na głowie. Cichy i nie rzucający się w oczy, a dusza towarzystwa. Mistrz szanty i gry na ukulele. Także mistrz oszczędzania energii i kumulowania jej w sobie, zawsze kiedy tylko mógł i gdzie tylko mógł to spał. Jeśli tylko było to możliwe to wylegiwał się w hamaku, którego wszyscy mu zazdrościli. W swojej magicznej torbie zawsze miał przy sobie wszystko co pozwalałoby mu przeżyć na wodzie i nie tylko w niej.

Jeszcze kilka głów

Wspominać można by jeszcze długo i wiele osób, z którymi miałem okazję pracować w te wakacje. Kamil, który zazdrościł mi umiejętności zasypiania w ciągu 3 sekund w dowolnym miejscu i czasie, a ja jemu umiejętności bejsbolowych i siatkarskich. Marek, który zawsze mówił jednym tonem głosu i nigdy nie wiadomo kiedy żartuje, a kiedy mówi śmiertelnie poważnie, plus nocami przemieniał się w księżniczkę. Ola, która brylowała na desce z żaglem, przekazując podopiecznym swoje doświadczenia zdobyte na Mistrzostwach Świata. Szymon były członek kadry Polski na 400 metrów – on biegał, a dzieciaki jadące rowerem za nim nie mogły go dogonić. Kuba „rowerowy DJ” – wiecznie zaspany i spóźniający się na posiłki, ale bez niego nie odbyła by się żadna dyskoteka. I jeszcze wielu innych.

Garść przemyśleń

Ta przerwa pozwoliła w pełni ocenić z perspektywy 2 lat to, co działo się na blogu. Z wielu rzeczy jestem zadowolony z kilku innych mniej. Nieocenioną pomocą okazały się tutaj doświadczenia z dwóch konferencji blogowych, w których uczestniczyłem na wiosnę Blogotok oraz Blog Conference Poznań. Spotkania z lepszymi ode mnie uświadomiły mi, że potrzebne są zmiany. A te będą drastyczne. W niedalekiej przyszłości zmieni się wszystko! Będą także poruszane na nim inne tematy niż dotychczas. Choć nie zabraknie wybranych dziedzin, które dotykałem do tej pory. Trzymajcie kciuki za powodzenie nowego projektu.

Zapraszam jeszcze na kilka zdjęć z moich wakacji.

O Autorze

Cieszę się, że dotarłeś do tego miejsca. Liczę, że powyższy wpis Ci się spodobał. Jeśli tak, to uczyń mi ten zaszczyt oraz przyjemność - polajkuj, skomentuj lub udostępnij powyższy tekst. Bardzo łasy jestem na takie pochlebstwa. To one sprawiają, że mam więcej energii by sprawić Ci dobrze tym, co robię. Twoje niewinne kliknięcie sprawi, że więcej dobrych ludzi trafi do tego miejsca. Dla Ciebie to małe kliknięcie, dla mnie duża szansa. To jak będzie, pomożesz mi?

Podobne Posty

  • Konrad

    Kaszubskie wody chyba sprzyjają refleksjom i pochłaniają sporo czasu skoro nie było kiedy pisać ;)

    • Czasu nie było, bo roboty pełno. Za to miejsce i ludzie fenomenalni. A o najciekawszych przypadkach przeczytałeś powyżej. ;)

  • Gratulacje i trzymamy kciuki!

    • Dzięki ;) Warto było się na chwilę oderwać od tej blogowej „codzienności” ;)

  • Czasami każdy potrzebuje przerwy. Można wtedy przemyśleć wiele spraw i po prostu odpocząć. Zmiany, zmiany, zmiany. Wielu ludzi ich nie lubi, a ja po prostu czekam na nie z niecierpliwością.

    Pozdrawiam.

    • Zmiany były planowane, a ta przerwa utwierdziła mnie w przekonaniu, że są one jeszcze bardziej konieczne niż mi się pierwotnie wydawało.

  • Kadra wręcz wymarzona, już polubiłam tych ludzi a jak na razie znam ich tylko z opisu!
    Jeśli chodzi o mnie to uwielbiam pracę z młodzieżą i dziećmi w tym roku miałam jechać na obóz jako kadra ale niestety termin nie pasował więc brałam tylko udział w przygotowaniach na miejscu.
    Zmiany zawsze wprowadzają powiew świeżego powietrza i nową energię, chętnie będę obserwować co z nich wyniknie ;)

    • Lubię pracować z młodzieżą – zwłaszcza z ogarniętą, a teraz taka miałem. ;)

  • Sachiko Tatsu

    Zazdroszczę tego mnóstwa energii, którą trzeba posiadać, by podołać wszelkim zadaniom w pracy z młodzieżą ;)

    • Mnóstwo energii, czasami także cierpliwości i jeszcze wiele innych wbrew pozorom dziwnych umiejętności. ;)

  • Czasem potrzeba nam przerwy na to, by złapać świeży oddech! :) świetna kadra!

    • Mam nadzieję, że uda mi się z nimi pracować także za rok. ;) Co do przerwy każdy jej potrzebuje choć raz w roku. ;)

  • Fotki mega pozytywne, więc spędzony tam czas z pewnością nie poszedł na marne. Trzymam kciuki za wszystkie planowane zmiany. Super, że masz nowe pomysły. :)

    • Niedługo wrzucę nieco więcej zdjęć na fanpage. ;)

  • Ja też potrzebuję takiego oderwania i planuje to zrobić jakoś niedługo! Trzymam kciuki za zmiany :)

    • Dzięki Marcin niewątpliwie trzymanie kciuków będzie bardzo potrzebne. ;)

  • Zwykła Mama

    takie oderwanie chociażby chwilowe od szarej codziennej rzeczywistości jest potrzebne każdemu – pomaga nam się zrestartować i wrócić z naładowanymi akumulatorami. Trzymam kciuki za zmiany :)

    • Tego mi trzeba było oderwać się na chwilę od bloga i spojrzeć na wszystko z „zewnątrz”. ;)

  • To się nazywa niespodzianka :) A za nowy projekt trzymam kciuki :)

    • Praca z tymi ludźmi to była przyjemność. Już nie mogę się doczekać przyszłego roku. ;)

  • Czasem taka przerwa jest niezbędna, aby spojrzeć na wszystko z dystansem i z perspektywy czasu. Trzymamy kciuki za nowy pomysł i odsłonę Nieobiektywnego.

    • Pytanie tylko czy będzie nowa odsłona nieobiektywnego czy może coś całkiem innego? ;)

  • Ale brygada! Konie kraść można! Widać, że czas udany.

  • Trzymam kciuki za zmiany :). Ja też powoli je wprowadzam, ale do tej pory były one tylko kosmetyczne :)

    • Czasami jednak potrzebne są te większe i bardziej zdecydowane. ;)

      • Pewnie! Ja akurat nie mam czasu, aby od razu wprowadzać duże zmiany, więc wprowadzam małymi krokami :)

  • Klucz do serca dzieciaków – charyzma i energia! Super ekipa! Będę wyglądać tych zmian i kibicować :)

    • Klucz był właściwy – tak więc zamki były otwarte. ;)

  • O rany, wakacje miałeś i zajęte i wesołe i pełne przygód i przemyśleń! Świetni ludzie wyglądają ze zdjęć. A za zmiany trzymam kciuki, zmiana z głową jest dobra, choć Twój blog uważam za świetny (wprawdzie jestem na nim świeżakiem, to szybki ogląd pozwolił mi to ocenić. )

  • Świetna kadra i genialny sposób na spędzenie wakacji. Czekam na zmiany :)

  • Świetnie spędzony czas, niesamowici ludzie. Plus zmiany… czyli doskonale spędzony czas :) Powodzenia w realizacji planów :)

  • To była praca czy wakacje? :D Trzymam kciuki za powodzenie planu!


Warning: A non-numeric value encountered in /public_html/wp-content/plugins/ultimate-social-media-plus/libs/controllers/sfsi_frontpopUp.php on line 64